Το καταφύγιό μου

Τρίτη 25 Απριλίου 2017

Anna Tatangelo - Lo So Che Finirà

Οι πιο ωραίοι άνθρωποι...... Τάνια Δήμου

Οι πιο ωραίοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει ήταν αληθινοί.

Πάντα ήταν ο εαυτός τους. Είχαν μια βαθιά επίγνωση του ποιοι είναι. Δεν είχαν ανάγκη να αποδείξουν τίποτα σε κανέναν. Ήταν γνήσιοι και αυθεντικοί.

Άφηναν όλους τους άλλους να ανακαλύψουν το πραγματικό τους μεγαλείο, χωρίς να κρύψουν τίποτα. Ποτέ δεν είχαν προσποιηθεί. Άλλωστε, δεν είχαν λόγο να το κάνουν, αφού ήταν οι πιο ωραίοι άνθρωποι που είχαν υπάρξει.

Οι πιο ωραίοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει πάντα ακτινοβολούσαν. Εγώ θα τους έλεγα «αυτόφωτους». Χαρακτηρίζονταν από μια μοναδική λάμψη που κέντριζε την προσοχή σου και σε τραβούσε κοντά τους σαν μαγνήτης.

Και έλαμπαν με αυτό τον τρόπο, γιατί η ομορφιά της ψυχής τους ήταν τόσο έντονη που δεν μπορούσε παρά να εξωτερικευθεί και στην όψη τους.

Ο ίδιος ο ήλιος κατοικούσε μέσα τους. Αυτοί ήταν και οι πιο όμορφοι άνθρωποι που είχα γνωρίσει. Και η ομορφιά τους αυτή ήταν ανεπανάληπτη.
Δεν ήταν μια συνηθισμένη ομορφιά.

Μάλιστα, συνέβαινε το εξής παράξενο: καθώς περνούσαν τα χρόνια, τα όμορφα χαρακτηριστικά τους δεν ξεθώριαζαν, αλλά αντιθέτως, αυτοί γίνονταν όλο και πιο όμορφοι.
Οι πιο ωραίοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει είχαν τα πιο όμορφα μάτια που θα μπορούσε να αντικρίσει κάποιος στη ζωή του. Μάτια που χαμογελούσαν, όπως χαμογελούσε και η ψυχή τους. Πάντα καθαρά και κρυστάλλινα. Γυάλιζαν σαν μικρά διαμάντια. Σε κέρδιζαν με το πρώτο βλέμμα.

Κοιτούσες μέσα στα μάτια αυτών των ανθρώπων και μπορούσες να δεις όλο το παρελθόν τους. Κυρίως, όμως, μπορούσες να βουτήξεις μέσα στην ψυχή τους και να δεις αυτά που οι ίδιοι κρατούσαν κρυφά. Αυτά τα μάτια ήταν το πιο όμορφο χαρακτηριστικό πάνω τους.

Οι πιο ωραίοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει αγαπούσαν όλο τον κόσμο. Και οι περισσότεροι, με τη σειρά τους, τους αγαπούσαν. Λάτρευαν το συνάνθρωπο. Ζούσαν γι’ αυτόν. Και η αγάπη τους αυτή ήταν ειλικρινής και ανιδιοτελής. Δεν είχαν εχθρούς. Έτσι νόμιζαν τουλάχιστον.

Ακόμα και αυτοί που τους ζήλευαν δεν είχαν να τους προσάψουν κάτι κακό, γιατί απλώς ήταν οι πιο ωραίοι άνθρωποι που υπήρχαν.

Οι πιο ωραίοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει βοηθούσαν όλο τον κόσμο. Και ήταν οι πιο καλοί άνθρωποι που υπήρχαν, όχι μόνο γιατί ήταν πάντα δίπλα σε όσους ζητούσαν τη βοήθειά τους, αλλά γιατί παρείχαν χωρίς δεύτερη σκέψη τον ίδιο τους τον εαυτό σε όσους τους χρειάζονταν, χωρίς καν να τους το ζητήσουν.

Γύρευαν τον αδύναμο, τον πεινασμένο, τον ταλαιπωρημένο κυρίως όταν δεν τους έβλεπε κάποιος. Ό, τι έκαναν προσπαθούσαν να το κάνουν κρυφά, γιατί δεν τους ενδιέφερε η επιβράβευση των ανθρώπων. Δεν το έκαναν γιατί περίμεναν αντάλλαγμα.

Οι πιο ωραίοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει δεν πήραν ποτέ πίσω όσα έδωσαν. Δεν ήταν αυτό το μέλημά τους. Το έκαναν, γιατί έτσι ήθελαν. Το έκαναν, γιατί αυτό ήταν η ζωή τους. Το έκαναν, γιατί αγαπούσαν τον άλλο, όποιος κι αν ήταν αυτός. Το έκαναν, γιατί μπορούσαν έστω και για λίγο να μπουν στη θέση του και να καταλάβουν πόσο δύσκολη ήταν.

Το έκαναν, για να απαλύνουν παροδικά τον πόνο τους. Έδιναν, λοιπόν, απ’ το υστέρημά τους και όχι γιατί τους περίσσευαν. Βαθιά μέσα τους, όμως, ήξεραν πως αν βοηθούσαν μια φορά, οφειλέτης τους θα ήταν ο ίδιος ο Θεός. Και πάντα επαληθεύονταν.

Άνοιγαν τα ουράνια και τους δίνονταν απλόχερα εκατό φορές περισσότερα. Και αυτοί, από την αγάπη τους αλλά και από την ευγνωμοσύνη τους, συνέχιζαν το κρυφό τους έργο. Και γίνονταν κάθε φορά όλο και πιο πλούσιοι. Ο πλούτος τους, όμως, δεν ήταν άμεσα ορατός, γιατί βρισκόταν στην ίδια τους την ψυχή.

Και ήξεραν πως, συγκριτικά με τα επίγεια αγαθά, αυτός ο πλούτος ήταν πολύ πιο σημαντικός. Βέβαια, η μεγαλύτερη ανταμοιβή γι’ αυτούς ήταν το «ευχαριστώ» που έκρυβε το βλέμμα όσων βοηθούσαν. Αυτή ήταν η μοναδική στιγμή που στα μάτια των ανθρώπων αντίκριζαν τον ίδιο το Θεό.

Οι πιο ωραίοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει απολάμβαναν κάθε δευτερόλεπτο της ζωής τους. Ζούσαν έντονα την κάθε στιγμή και γι’ αυτούς κάθε μέρα ήταν ένα θαύμα, μια γιορτή. Προσπαθούσαν να βλέπουν το καλό σε οποιαδήποτε εμπειρία της ζωής τους. Τίποτα δεν τάραζε τη ζωή τους˙ ακόμα κι αν εμφανιζόταν κάτι κακό.

Ήξεραν πως μετά από τη βροχή ακολουθεί το ουράνιο τόξο˙ μετά από το χειμώνα έρχεται η άνοιξη. Ήξεραν πως το πιο όμορφο φως είναι μετά από το πιο βαθύ σκοτάδι.

Οι πιο ωραίοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει πάντα χαμογελούσαν. Και όταν χαμογελούσαν, χαμογελούσε και όλη η πλάση μαζί τους. Το πιο σημαντικό, όμως, ξέρετε ποιο είναι; Ότι αυτό το χαμόγελο έβγαινε μέσα από την ψυχή τους. Αυτό ήταν και το πιο αγνό και ειλικρινές δώρο που θα μπορούσαν να σου προσφέρουν για να σου φτιάξουν τη μέρα.

Οι πιο ωραίοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει δεν έκρυβαν τα συναισθήματά τους. Ήταν χαρούμενοι και το έδειχναν. Αν και σχεδόν πάντα φαίνονταν χαρούμενοι. Υπέφεραν. Υπέφεραν με τον πόνο του άλλου, σαν να ήταν οι ίδιοι που πονούσαν. Πληγώνονταν από ανθρώπους και καταστάσεις. Πληγώνονταν πολύ.

Παρόλ’ αυτά, όλους τους αγαπούσαν.

Αυτό τους έκανε και τους πιο ωραίους ανθρώπους. Έκλαιγαν.

Και έκλαιγαν πιο συχνά απ’ όσο ο κόσμος νόμιζε.

Άνθρωποι ήταν κι αυτοί.

Κείμενο: Τάνια Δήμου

Painting: Irina Vitalievna Karkabi

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Poinsettias at Christmas

There is an old Mexican legend about how Poinsettia's and Christmas.

There was once a poor Mexican girl called Pepita, who had not to give the baby Jesus a gift.
As Pepita walked to the chapel was very sad and her cousin Pedro tried to cheer her up.
*Pepita* , he said *I'm sure that even the smallest gift, given by someone who loves him will make Jesus Happy.*

Pepita didn't know what she could give, so she picked a small handful of weeds from the roadside and made them into a small bouquet.
She felt embarrassed because she could only give this small present to Jesus.

As she walked through the chapel to the altar, she remembered what Pedro had said. She began to feel better, knelt down and put the bouquet at the bottom of the nativity scene.
Suddenly, the bouquet of weeds burst into bright red flowers, and everyone who saw them were sure they had seen a miracle.
From that day on, the bright red flowers were known as the 'Flores de Noche Buena' or 'Flowers of the Holy Night'.

The shape of the poinsettia flower and leaves symbolize of the Star of Bethlehem which led the Wise Men to Jesus.
The red colored leaves symbolize the blood of Christ.
The white leaves represent his purity.

http://clubdelasdiosas.com/origen-de-la-poinsettias-o-flor-de-pascua/

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Christmas tree history.

The Christmas Tree 1911 by Albert Chevallier Tayler

The Christmas tree is one of the most popular and cherished Christmas customs.

The first documented use of a tree at Christmas and New Year celebrations is in town square of Riga, the capital of Latvia, in the year 1510.

In the square there is a plaque which is engraved with "The First New Year's Tree in Riga in 1510", in eight languages.

Not much is known about the tree, apart from that it was attended by men wearing black hats, and that after a ceremony they burnt the tree.

Young woman decorates the Christmas tree, painting by Marcel Rieder (1862-1942)

A picture from Germany in 1521 which shows a tree being paraded through the streets with a man riding a horse behind it. The man is dressed a bishop, possibly representing St. Nicholas.

Vladimir Yakovlevich Shcherban ( 1919)

The first first person to bring a Christmas Tree into a house, in the way we know it today, may have been the 16th century German preacher Martin Luther.

A story is told that, one night before Christmas, he was walking through the forest and looked up to see the stars shining through the tree branches.

It was so beautiful, that he went home and told his children that it reminded him of Jesus, who left the stars of heaven to come to earth at Christmas.

Father and son with their dog collecting a tree in the forest,by Franz Krüger (1797–1857)

Once on a cold Christmas Eve night, a forester and his family were in their cottage gathered round the fire to keep warm. Suddenly there was a knock on the door.

When the forester opened the door, he found a poor little boy standing on the door step, lost and alone.

The forester welcomed him into his house and the family fed and washed him and put him to bed in the youngest sons own bed (he had to share with his brother that night!).

The next morning, Christmas Morning, the family were woken up by a choir of angels, and the poor little boy had turned into Jesus, the Christ Child.

The Christ Child went into the front garden of the cottage and broke a branch off a Fir tree and gave it to the family as a present to say thank you for looking after him.

So ever since them, people have remembered that night by bringing a Christmas Tree into their homes.

There is another legend, from Germany, about how the Christmas Tree came into being, it goes:

Once on a cold Christmas Eve night, a forester and his family were in their cottage gathered round the fire to keep warm. Suddenly there was a knock on the door.

When the forester opened the door, he found a poor little boy standing on the door step, lost and alone.

The forester welcomed him into his house and the family fed and washed him and put him to bed in the youngest sons own bed (he had to share with his brother that night!).

The next morning, Christmas Morning, the family were woken up by a choir of angels, and the poor little boy had turned into Jesus, the Christ Child.

The Christ Child went into the front garden of the cottage and broke a branch off a Fir tree and gave it to the family as a present to say thank you for looking after him.

So ever since them, people have remembered that night by bringing a Christmas

Tree into their homes.

Franz Skarbina - 1892. Remembering Christmas

The Christians had the fir as a symbol of the Tree of Life.

Early Christians knew their symbolism well, as they added candles and apples to their Christmas firs.

These candles represented the light of Christ.

The apples symbolized knowledge which spawned man's original sin according to Christian belief.

Here we see the light of Christ absolving the “fall of man” within the immortal symbol of the Christmas tree .

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

History of Christmas Star.

★ History of Christmas Star ★
The Star we place at the top of our Christmas Tree represents the Star of the East mentioned in the Bible.
It shown so brightly on the night of Jesus' birth that the three Wisemen followed its glow to Bethlehem where they worshipped our newborn King.
This symbol is used in Christian tradition everywhere.

Even though the stars we see each night are the same stars that filled the sky on the night of Jesus' birth, the scientific community and religious skeptics continually try to logically explain the Star of Bethlehem's appearance.

The three Wise men followed the Star for weeks as they searched for Jesus.
And even though the exact moment of His birth is not known, modern-day astronomers cannot place the appearance of a new star within a calculated time frame.

Many people still prefer to believe the star was a part of the great miracle that occurred that holy night.
Throughout the Christian world, the holiday to celebrate His birth begins with the appearance of the first star on Christmas Eve.

As a representation of high hopes, high ideals, hope for good fortune, the Star holds a special heavenly meaning for all.
This makes it the perfect universal symbol of Christmas.